The Princesse Rosalie Des Nuits Des Feux

Stamboomnaam: The Princesse Rosalie Des Nuits Des Feux

Roepnaam: Rosalie, Roos

Bijnaam: Patatje

Ras: kaninchen ruwhaar teckel

Geslacht: intacte teef

Geboortedatum: 2 oktober 2020

Kleur: chocolat & tan

Ouders: Queen Rosalie Des Nuits Des Feux x Muffin

Stamboom

Ons Rosalietje, onze kleine meid! 

Zij is momenteel de hoofdpersonage in ons nieuw avontuur. Rosalie is bij ons gekomen, niet alleen uit liefde voor het ras, maar ook omdat we graag af en toe een verantwoord nestje willen fokken. 

Ik moest en zou een kaninchen ruwhaar teckel hebben in de kleur chocolat & tan... Niet zo gemakkelijk te vinden blijkbaar. Na een jaar zoeken naar fokkers, kwam ik uit bij de lieve Virginie met haar kennel 'Des Nuits Des Feux'. Ik vertelde haar mijn verhaal en was ook helemaal verliefd op haar Queen Rosalie (de mama van onze Rosalie). Zoals jullie dus kunnen lezen, niet enkel verliefd op haar uiterlijk maar ook op haar naam! Uiteindelijk besloot Virginie om een nestje te doen met Queen Rosalie en bood mij 2 hele mooie reuen aan waar ik uit mocht kiezen. Uiteindelijk koos ik voor de hele mooie Moka (stamboomnaam Muffin), die ook chocolat & tan was. 

Toen was het enkel nog wachten op de loopsheid van Queen Rosalie... En gelukkig, heb ik daar niet lang op moeten wachten! Na een maand kreeg ik het berichtje dat ze de dekking ging doen. Na 3x gedekt te zijn geweest, was het alweer een maand wachten op de uitslag ervan.

 Toen het eindelijk zo ver was, kreeg ik het fantastische nieuws! Queen Rosalie was drachtig van 3 kleine puppy's. Jammer genoeg was na 5 weken dracht 1 vruchtje afgestorven en bleven er nog 2 over. Ik moest een teefje hebben natuurlijk, waardoor het elke dag vingerbijtend afwachten was tot de bevalling en of er dan toch een meisje bij zou zijn. 'Na al die moeite zou ik dan alweer 2 of 3 jaar moeten wachten op een volgend nestje van Queen Rosalie', ging er telkens door mijn hoofd. 

<-Maar op 2 oktober 2020 kreeg ik het fantastische nieuws dat mijn meisje geboren was! Wat een geluk, want de andere pup was een reutje. 

Een klein 'worstje' op een sterretjesdekentje kreeg ik toegestuurd door Virginie, mijn dag kon niet meer stuk. Nu was het dan nog eens 8 weken wachten tot ze naar huis mocht komen, WAT IS WACHTEN MOEILIJK!

We zijn haar op dag 3 meteen gaan bezoeken natuurlijk, alsook op week 3 en 6. Het hele traject van dekking tot haar zien opgroeien tot een prachtige meid voelde voor mij zo uniek, zo fantastisch. Ik was helemaal verliefd op haar en voelde meteen ook een betere connectie met haar dan haar broertje (die natuurlijk ook wel heel mooi was!). 

En eind november was het dan eindelijk zo ver... Rosalie kwam naar huis! 

Nu is Rosalie mijn beste vriendin, mijn schaduw, mijn alles ❤


Showresultaten:

22 augustus 2021 - KVV Brabo Antwerp dog show: 

1e plaats excellent, BoB & beste jeugd

31 augustus 2021 - MHSV Clubmatch:

1e plaats excellent, BoB & beste jeugd

12 september 2021 - Tentoonstelling Koninklijke Belgische Teckel club: 

2e plaats excellent

8 oktober 2023 - Wallonia Dog show Mons:

1e plaats excellent, Reserve CAC & reserve CACIB

Gezondheidsresultaten

ECVO oogtest:


Foto's

Foto's door mezelf, Peter Engelen & Astrid Goris 

Het verhaal van haar ongeluk

De vreugde kon niet op de eerste week dat ze thuis was. We voelden allemaal die vlinders in onze buik als we ze zagen, zo'n lief snoetje had ze ook. Ik ben hondentrimmer van beroep en vond het goed om haar te laten kennismaken met mijn klantjes in mijn salon, om haar te socialiseren. Dat bleek een erg dom idee, op 9 weken werd ze aangevallen door 2 andere standaard teckels. 1,5 kg tegen een gebundelde 20 kg... Een oneerlijke strijd. Toen we haar eindelijk uit de greep hadden van de aanvallende teckels, was ze in zware shock en nauwelijks bij bewustzijn. We reden meteen naar de dierenarts, maar die had geen goede hoop op herstel. We moesten haar daar laten, haar leven glipte zo letterlijk uit onze handen. Maar we vertrouwden onze dierenarts die alles heeft gedaan om haar erdoor te krijgen. 

Het uiteindelijke verdict was: 4 gebroken ribben, een longbloeding, haar long die tussen 2 ribben doorkwam, een gat in haar lies en verschillende schaafwondjes op haar kleine buikje. We mochten zo vaak bellen als we wilden, maar wij wisten ook dat dat de situatie niet ging helpen, wachten was dus de boodschap. We kregen ook mee dat wanneer ze uit de shock zou komen, ze een operatie nodig zou hebben voor haar longvlies te hechten. Met andere woorden: als ze uit de eerste gevarenzone is, zou ze alweer in een tweede moeten gaan. 

Die avond en nacht waren de langste uit mijn hele leven... Geen telefoontje was goed nieuws, maar wat een marteling was het om steeds die telefoon te zien liggen. Die avond belde ik een laatste keer om te vragen hoe haar toestand was, het zag er echter niet positief uit aangezien ze nu ook een sterke daling had van lichaamstemperatuur door de shock (35°C, dit moet tussen de 38 en 39°C zijn bij honden). Ze hadden haar zoveel mogelijk warmtebronnen gegeven om haar te doen opwarmen, in de hoop dat haar temperatuur snel weer zou stijgen.

 Die ochtend had ik mijn wekker gezet om 9u om meteen te kunnen bellen. Zo zenuwachtig als wat nam ik mijn telefoon en belde ik, de dierenarts nam op en gaf me het fantastische nieuws dat Rosalie de nacht goed was doorgekomen en uit de shock was! Meteen maakte ik ook een afspraak om haar te bezoeken en in de namiddag mocht ik naar haar toe. Ik was zo zenuwachtig en ik was bang dat ik haar niet meer normaal zou kunnen oppakken zonder haar pijn te doen. 

Toen ik haar eindelijk ging bezoeken, zat ze daar in haar zuurstofkooitje. Volgens de dierenartsassistentes was ze de ster van de kliniek, iedereen zag haar graag! Ze heeft dan ook zo'n lief en vergevend karakter. Ze was echter nog niet uit de gevarenzone, aangezien ze nog afhankelijk was van zware pijnstilling, antibiotica en extra zuurstof. Echter hadden ze die middag opnieuw testen gedaan om te zien hoe haar toestand was en kreeg ik het nieuws dat ik niet verwacht had... Haar long had zich hersteld en ze had geen operatie meer nodig! Mijn dag kon niet meer stuk, maar ze mocht nog niet naar huis komen. Het was dus weer een onrustige avond en nacht, maar we waren toch al dolgelukkig dat ze 'oké' was en bovendien kon ik haar oppakken zonder dat ze teveel pijn had. 

Eerste bezoek
Eerste bezoek

Dag 3 in de kliniek en zoals gewoonlijk had ik mijn wekker gezet om 9u om meteen te kunnen bellen om te vragen hoe het met haar ging. Alweer verbaasde ze mij met haar kracht, ze mocht in de namiddag naar huis komen! Blijkbaar had ze haar infuus al enkele keren kapotgebeten en hielden de assistenten een beurtrol om haar te dragen omdat ze haar hok afbrak. Fantastisch nieuws dus, ik kon zelfs terug een beetje lachen! 

Na 3 dagen in de kliniek te hebben gezeten, mocht ze eindelijk naar huis komen. En toen begon het herstel... Ze heeft iedereen verbaasd met, niet enkel haar sterke levenskracht, maar ook haar sterk karakter. We dachten dat ze hier een enorm trauma van zou hebben opgelopen en heel veel bang zou hebben van andere honden, maar niets is minder waar. Ze is op haar hoede, maar als ze ziet dat het oké is, begroet en speelt ze met andere hondjes alsof er nooit iets gebeurd is. Er zit ook geen greintje agressie in. Ook haar herstel is heel snel gegaan, na 2 weken was ze pijnvrij aan haar ribbetjes en na een maand waren sommige ribben die helemaal verdraaid waren, terug op zijn plaats gekomen en terug aangehecht op de juiste plaats. Je voelt nog wel dat er op die plaats iets niet juist zit, maar je ziet er niets aan. 

Om het verhaal af te sluiten is het zeker om te zeggen dat het een mirakel is dat ons lieve Rosalietje er nog is. Ikzelf ben ook nog erg getraumatiseerd door de gebeurtenis, maar heb eindelijk de moed gevonden om het verhaal te vertellen. Ik doe ook erg mijn best om haar niet onder een glazen stolp te stoppen en haar verder te socialiseren. Een accident is snel gebeurd, we laten haar nu dus ook enkel kennismaken met hondjes van ongeveer dezelfde leeftijd en ze socialiseert ook met haar schoolvriendjes.